Over Dobby What a View of Happy Tale

2020; zoals je hierboven hebt kunnen lezen hebben we Dobby moeten laten gaan na een kortdurend ziektebed, waarbij door het verval van spieren en zijn HD hij plots incontinent was. Medicatie had geen enkel effect en op een bepaald moment wilde hij niet meer eten en drinken. Net voor de Corona lockdown in Nederland is hij ingeslapen in bijzijn van zijn vrouwtje en zijn geliefde kindvrouwtje.

2019; Onze Dobby is inmiddels de 14,5 jaar al ruim gepasseerd. Een beetje dement, doof en door zijn HD-D (en de ouderdom) loopt hij kortere wandelingen, zijn favouriete ligplekje op de trap heeft hij ingewisseld voor een knus en minder hoog plekje beneden in de mand. Al klinkt er nu en dan een vertwijfeld wafje van Sogno wanneer hij zich lekker radicaal voor de badkamerdeur heeft geposteerd en zij niet meer naar haar mandje kan..( tja dan is doof zijn soms lastig/handig) Met wat korter haar zijn de kamsessies ook een stuk prettiger geworden nu het haar wat brozer is en het lijf wat ouder.
Onze vakantieweekendjes aan zee en in de Schneifel dit jaar heeft hij echter met volle teugen genoten, de zwaardere wandelstukken, relaxed in de speciaal voor hem ( en zijn inmiddels 12 jaar en 2 maanden oude vriendin Keshia) gekochte hondenkar meerijdend.
wat wel vaak leuk commentaar opleverde van bewoners en andere toeristen ter plekke.

Dobby is ( en blijft) onze stoere kanjer met een hart van goud maar ook een echte mopperpot.

Hij is genoemd naar het eigenwijze huiselfje van Harry Potter en als u een beetje weet over Beardies dan begrijpt u wel waarom.

Hij is een afstammeling van het zusje van onze Misty (Mystery Dib's Spring of happy Tale nestje) en we kozen voor het eerst een bruine reu omdat we niet wilden vergelijken met onze twee zwarte. Maar in Beardies van welke kleur ook zijn aan de ene kant uniek en aan de andere kant herken je altijd wel iets van een andere beardie erin. Dobby wrijft zijn lijf bijvoorbeeld net als zijn oudoom na het eten langs alle stoelen en banken...

Dobby kwam in 2005 basil in de verhuizing van huur naar koopwoning bij ons wonen en deelde het eerste jaar zijn nieuwe thuis met onze Misty en konijn Kruimel.
Op zijn elfde ravot hij nog graag samen met ons blauwe beardietelgje Nienke (2013) of onze jongste batjes Sogno en Sirius gedraagt hij zich nog geregeld als een puppy.

samen met Nienke on the run

Ondanks zijn in november 2008 geconstateerde HD-D bleef behendigheid zijn passie. Mocht het dan niet meer bij de kynologenclub dan werd er tot zijn twaalfde jaar nog wel over het hekje van de tuin gesprongen, werd ie betrapt dan wachtte hij netjes aan de andere kant tot je hem het commando hoog gaf om dan vervolgens erover terug te springen.
Alhoewel bij zijn oudoom Misty de HD ( met eenzelfde botafwijking aan de heupkop)zich pas op oudere leeftijd, 11+ liet zien, constateerden we bij Dobby bij grote inspanning wel vaker stramheid, gevoeligheid bij rug-staart of kreupelheid.
We weten dat erna we een dag of twee korte wandelingetjes moeten doen vanwege de spier/botpijn die het hem oplevert maar toch willen we hem niet de leuke dingen als een Bearded collie wandeling of ravotten op het strand onthouden.
Van onze dierenarts kreeg hij naar behoefte een pijnstiller . We geven glucosamine ( baat t niet schaadt het niet) en zorgen ervoor dat hij zich niet te dik eet( want een zware hond krijgt eerder last).Hij blijft dus mooi op een gewicht van zo'n 24 kilo.

Op vakantie gaat ie gewoon met ons mee!
Als vroeger de caravan of nu de auto wordt ingeladen voor vakantie controleert Dobby wel even of alle hondenspulletjes er toch echt in zitten.De koelbox van het voer moet wel even geopend voor inspectie, hoor! Toen hij nog alleen was,sliep hij bij ons op het kampeerbed, maar met de meiden erbij had hij pech... tenminste... niet getreurd denk hij dan, dan moeten baas en vrouwtje maar schuiven. U kunt zich dus wel voorstellen dat we soms ( zeker als het echt koud is geweest) niet echt lekker uitslapen...
Verder is Dobby een echte waterrat, zwemmen en een bal ophalen in het water daar gaat hij wel voor. Nat ziet hij er wel meer uit als een afghaanse windhond dan een beardie.

Zijn favouriete huisstek was het trapportaaltje vaak innig verstrengeld met ons bruine beardiemeisje Keshia samen. Maar vanwege de veiligheid, hij is ons anno 2019 al een paar keer naar beneden komen schuiven mag hij nu de trap niet meer op. Het is geen echte knuffelvot maar hij weet wel hoe hij je moet paaien om geaaid te worden als hij daar zin in heeft.

Dobby is wel een beardie met principes, eigenwijs, een beetje een einzelganger.

Dobby..kom van dat dak af
Met Nelson voorheen was er bij tijd en wijle ( soms door Keshia's loopsheid, misschien door Nelson's cushing?) wat machtstrijd.

Na eerst een chemische castratie, waarbij we goede resultaten zagen in de vorm van een knuffeligere beardie, hebben we het besluit genomen om Dobby op 30 november 2011 definitief te laten castreren. De DA- assistente liet hem eerder dan gepland mee gaan naar huis omdat hij de boel bijeen blafte maar al in de auto sliep meneer zijn roes verder uit.. gewoon blij dat hij weer naar huis kon gaan.
Kammen daar maakte hij vaak een hele strijd van.Er zaten dan ook altijd wel klitten in zijn dikke lange vacht , een muilkorf was voor bescherming van baas en beardie ook helaas wel nodig, maar als de flanken gedaan waren was de strijd geluwd en geniet hij van het kammen met als laatste zijn smoelke,en na een dentastix als beloning, loopt ie dan trots te paraderen door de kamer of tuin. Of wrijft hij net als zijn oudoom Misty zijn lijf tegen alle stoelen en banken.

Dobby met zusje Mara (2013-7 jr oud)---Dobby met zijn oudoom Misty (2mnd en 12 jr oud)

Onze lichtbruine beardiebatje is en blijft vrouwtje's mopperpot, het blaffende wolfje bij het luiden van de dorpse kerkklok

of een eigenwijs kerstelfje of een echte Shaggy Dog of gewoon t mooiste kadootje

Zie ook de bearded collumns Beardie- mindfullness en Overstag die over en voor hem geschreven werden... je vind deze en andere verhalen op de onze blogspot Leven met bearded collies.